గుర్రాలు / gurralu story - LRSWAMI

 గుర్రాలు కథ - ఎల్‌ .ఆర్‌ స్వామి 

                        గుర్రాలు పరిగడుతున్నాయి.మెడ తిప్పకుండా,అట్టూ ఇట్టూ చూడకుండా,పక్క ట్రాకులో పరిగెత్తే గుర్రాలను పట్టించుకోకుండా పరిగెడుతోంది ప్రతి గుర్రం. తన లక్ష్యం చేరటమే జీవిత పరమావధిగా తన ట్రాకులోనే పరిగెడుతోంది. గుర్రాలను పోషించేవారు, గుర్రాలమీద డబ్బు పెట్టుబడిగా పెట్టినవారు దూరదర్శిని ద్వారా తమ గుర్రాలను వీక్షిస్తూ, అవి ముందుకు దూకుతే ఆనందంతో కేరింతలు కొడుతూ, ఈల వేస్తూ, గంతుతూ ప్రోత్సాహం అందిస్తున్నారు.

ఆ గోల భరించలేక పోయాను. చిననాటినుండి అలవాటైనదే ఆ గోల. ఆ గోలలోనే కళ్ళు తెరిచాను, పెరిగాను, బ్రతిగాను.కానీ, ఈ మధ్యఎందుకో ఆగోల అసహ్యంగా అనిపిస్తోంది, భరించలేక పోతున్నాను. మంచం మీద లేచి కూర్చునాను మెల్లగా మంచం అంచుకు జరిగి అక్కడ ఉంచిన చేతికర్ర అందుకున్నాను. చేతికర్ర సహాయంతో బలవంతంగా లేచి నిలబడ్డానికి ప్రయత్నించాను. మోకాళ్ళు వణికాయి. అయినా,శక్తి కూడపెట్టుకుని,నీరు దిగిన పాదాలు ఈడ్చుకుండూ ముందుకు సాగి,రేస్కోర్సు వైపువున్న కిటికీ గట్టిగా మూసివేశాను. గోల కొద్దిగా తగ్గినటు అనిపించింది. కొంత హాయిగా తోచింది .

కిటికీ బిగించి గదిలో కుదించుకుపోవటం నాకు ఇష్టంఉండదు. బాహ్యప్రపంచపు వెలుగు తగలనివాడు బ్రతిగెవున్నా శవమేనని నా అభిప్రాయం.అయినా ఎందుకో నేటి పరుగు పందెం చూడలేకపోతున్నాను. ఇతరులను వాళ్ళు బంధువులైనా మిత్రులైనా సరే ఓడించడంకోసం పరిగెత్తటం, అన్నాయంగానైనా ఓడించాలనే తపన పెంచుకోవటం, గెలిచిన పిదప ఓడిపోయినవాడ్ని కించపరిచటం, అందువల్ల గొడవలు తలయెత్తటం...

 (మీకు ఈ వీడియో నచ్చితే నా ఛానెల్  ని  సబ్స్క్రయిబ్ చేసుకోండి)

ఇవి చూస్తున్నప్పుడు ఏదో కంగారు తల తిరుగుతున్నటు నాలుక ఎండిపోతున్నటు ఆం ఒక చుక్క నీరు తాగుతే బాగుండెను. మంచం వద్ద ఉన్న నీళ్ళ కూజా అందుకున్నాను. కూజా ఖాళీగా ఉంది ! నీరు నిండిన పాదాలు ఈడ్చుకుంటూ ముందుకి సాగాను. ఫ్రీడ్జ్ వద్దకు చెరీ తలుపు తీసాను. అది ఎప్పుడో తుదిశ్వాస విడిచేసింది కదా! ఆ మాట గుర్తురాని నా మతిమరుపుని మనసులో తిట్టుకున్నాను అవును మరీ! ఈ మద్య ఏది గుర్తుండటం లేదు.

నా యవ్వనంలో నా చేతులతో తెచ్చుకున్న ఫ్రీడ్జ్కి కూడా నాతోపాటు ముసలితనం రాదూ, నాలా జబ్బు చేయదూ!డాక్టరులాంటి మెకానికుల అవసరం రాదు. ఇంకా ఊపిరి పీల్చే నన్నే పట్టించుకొరు, అయినవాళ్ళు నా ఫ్రీడ్డ్‌ గురించేం పట్టించుకుంటారు. హా గట్టిగా నిట్టూర్చాను. కాళ్ళు ఈడ్చుకుంటూ మళ్ళీ మంచం వద్దకి వస్తుంటే రోడు కనబడింది.

                     ఒక ఇరుకైన రేస్కోర్సులా ఉంది రోడ్డు. చాలా రద్దీగా ఉంది. నియమ నిబంధనలు పాటించకుండా పరిగెడుతున్నాయి గుర్రాలు. రంగురంగుల గుర్రాలు. తమ గురించి మాత్రమే పట్టించుకునే గుర్రాలు, రంగురంగుల బొట్టుల మచ్చలతో కూడిన గుర్రాలు, నుదుటిమీద నామాలు వుండే గుర్రాలు, మేడకి ఇరువైపుల వేలాడే జూలుతో కూడిన గుర్రాలు, వీపు మీద బరువు మోసే పిల్ల గుర్రాలు...గొంతు తడియారిపోయింది... తల తిరుగుతున్నటు... మయకంలోకి జారిపోతున్నట్టు ఆఆ..

ఈ మధ్య తరచూ ఇలా జరుగుతోంది. డాక్టరుని కలవాలని అనుకుంటాను. కాని తీసుకెళ్ళే వారెవ్వరు? డాక్టరు వద్దకు వెళ్లాలంటే అబ్బాయి అరిస్తాడు .వారం రోజులక్రితం అదే జరిగింది. "నీకు ఇప్పుడు డాక్టరు కావలసి వచ్చాడా? "అబ్బాయి కేకలు వేసాడు." ఒంటిలో బాగోలేకపోతే కళ్ళు మూసుకొని పడుకో. ఒంటిలో బాగుంటే మాత్రం నువ్వు చేసేదేముంది ?”

                          నిజమే ! నేను చేసేదేముంది... తిని పడుకోవటం తప్ప ----!"అది కాదురా ----” అయినా ఏదో చెప్పబోయాను."నువ్వు ఏమి చెప్పక.నోరు మూస్కోని పడుకో. నిన్ను, నేను డాక్టర్ల చూటూ తిప్పలేను. ఆ ఖర్చు కూడా నేను భరించలేను. ఇప్పటి నీ ఖర్చులే తట్టుకోలేకపోతు”

             ఏం చెప్పగలను ! నేనేమైనా పరిగెత్తే గుర్రమా... పరిగెత్తే గర్రాలకైతే, ఒంటిలో ఏ మాత్రం బాగోలేకపోయినా డాక్టర్లను తీసుకొస్తారు. వైద్య పరీక్షలు చేయిస్తారు. అవసరం ఉన్నా లేకపోయినా బలం మాత్రలు ఇప్పిస్తారు. వాటిమీద ఖర్చు చేస్తే లాభం రావచ్చు. ఆదాయం తేలేని గుర్రాలకోసం, ముసలి గుర్రాల కోసం ఖర్చు చేస్తే ప్రయోజనం ఏమిటీ !వాటికి పెట్టె గుగ్గిళ్లూ నీరు కూడా దండగని అనుకుంటూవుంటే వైద్యం చేయించటం కూడానా ...తుపాకీలోని ఒక తూటా ఖర్చు చేస్తే గుగ్గిళ్లూ నీరు కూడా మిగులు కదా !

                            తుపాకి గుర్తుకు రాగానే నా దృష్టి గోడ మీదకి మళ్ళింది. ఉంది! తుపాకి ఇంకా అక్కడే ఉంది!  నైజాం నాటి తుపాకి అది. ఆ తుపాకిని పురావస్తు శాఖావారికి అప్పగించాలని గొడవ పెడుతున్నాడు అబ్బాయి. ఒకటి, రెండు సార్లు కలయబడి లాగేసుకోబోయాడు కూడా.. నేను వదులుతానా !

                          గొడకి దగ్గరగా జరిగి తుపాకిని ఆప్యాయంగా తడిమాను. నా తుపాకి !నాకు ప్రియమైన తుపాకి !నాకు తిండిపెట్టి బ్రతుకునిచ్చిన తుపాకి ఆ తుపాకితో ఎన్నెన్ని ముసలి గుర్రాల బాధను తుడిచేయలేదు! ఒక తూటా సరిపోయేది. గురి తప్పేది కాదు ! కాని ఇప్పుడు... తుపాకి చేతులోఉంది. తూటా కూడా ఉంది. అయినా, బాధలతో సతమతమయే ఎన్నో ప్రాణాలకు విముక్తి ప్రసాదించిన చేతులు సొంత బాధలను తొలిగింకుకోలేక పోతున్నాయి.

                అయినా... మనిషీ గుర్రమూ ఒకటేనా? ఏమో...! ఈ రోజుల్లో గుర్రానికి మనిషికి తేడా ఏముంది ! పరుగు పందెం కోసమే పుట్టిన జీవులు!  డాక్టరుని కలవాలి. కలిస్తే...డాక్టరు మాత్రం ఏం చెబుతాడు కొత్తగా... అప్పుడెప్పుడో చెప్పిన మాటలే మళ్ళీ చెబుతాడేమో...

             ఏం చెప్పను రావుగారు “డాక్టరు అప్పుడు అన్నాడు ." అలా, అలా, గడుపుకో వటము. ఇంచుమించు పుచ్చిపోయిన చెట్టుకి మళ్ళీ చిగురు పుట్టించగలమా..?”  నిజమే డాక్టరుగారు. నా బాధ కూడా అదే... పుచ్చిపోయిన శరీరంతో పని చేయని మనసుతో, మత్తిమరుపుతో, లక్ష్యం లేకుండా, అయినవాళ్ళకు సమాజానికి బరువుగా ఇంకా బ్రతకటం ఎందుకు, డాక్టరుగారు?

                   తనవారికీ , సమాజానికీ ప్రయోజనం లేని బ్రతుకుకు ముగింపు పలుకుతే....?” ఏం చేన్తాం రావుగారు ? అయినా ఆయువు ఉన్నంత కాలంబ్రతగాలి కదా ...! “అది అలనాటి మాట.ఇప్పుడు చావు మనిషి చేతిలోనే ఉంది కదా...! ఊపిరి పీలుస్తునాను కనుక నేను బ్రతికే ఉన్నానని మీరంటున్నారు, కానీ నేనెప్పుడో చనిపోయాను డాక్టరుగారు. నన్ను ఒక అంటురోగీలా, కాళ్ళు విరిగిన కూర్చిలా, మా అబ్బాయి ఇక్కడ పడేసినప్పుడే నేను చనిపోయాను, సర్‌ ."నా కళ్లనుంచి జాలువారిన కన్నీరు రాతినేల మీద పడి చెదిరాయి.” 

ఇప్పుడు నాఆలోచన ఒకటే .ఎలా నిష్కమించటం ...?"  తప్పు. రావుగారూ, తప్పు, అలా ఆలోచించకూడదు. ఆత్మహత్య నేరం... పాపం కూడానూ..."కావచ్చు కాని అది మా లాంటి ముసలి గుర్రాలకు వర్తించదేమో! అడుగు తీసి అడుగు వేయలేని మేం సామాజిక వనురులు మింగుతూ క్రియాత్మక సేవలు చేయక, బ్రతగడమే మహాపాపం. అసలే అయినవారి అప్యాయతలకు దూరమై ఇంకా ..." ఆప్యాయత ?

“డాక్టరు గట్టిగా నవ్వాడు" అది వుత్త బూటకపు మాట రావుగారూ. అలనాటి మనుషులని నడిపించింది అది. ఇప్పుడు మనిషిని నడిపేది స్వప్రయోజనం. మీ బ్రతుకు మీది. ఎవ్వరూ వేరెవ్వరు గురించి బ్రతగటం లేదు. మీరు ఈ ఆలోచనకి రావాలి. లేకపోతే నేటి బ్రతుకు నరకమే. మొత్తం బ్రతుకు గుర్రాల శాలలోనే గడిపారు మీరు.

 తమ పిల్లలు పట్టించుకోవటం లేదని అవి బాధ పడుతున్నాయా? ఈ రోజుల్లో మనిషి బ్రతుకు గుర్రాల బ్రతుకేనండి.” నేనేమీ అనలేదు మగత నిద్రలోకి జారిపోయాను. ఏదో పెద్ద శబ్దం విని ఉలిక్కిపడి లేచాను. ఒళ్ళు చెమటతో తడిసి ఉంది. ఆస్పెస్తోసు వేసిన ఇంటి పైకప్పునుంచి వేడి దిగుతోంది. మంచం వద్ద ఉన్న ఫాన్‌ స్విచ్‌ నోక్కాను. ఫాన్‌ తిరగలేదు. బాగా దాహం వేసిందా... ఆకలి కూడా... గది తలుపు వైపు చూశాను.

సాధారణంగా గది తలుపు కొద్దిగా తెరచి అన్నమూ నీరూ లోపలకు నెట్టేస్తారు. గదిలోకి ఎవ్వరూ రారు. ఆశగా మళ్ళీ చూశాను...లేదు...లేదు...అన్నమూ నీరూ లేదు ! బహుశా నేటి పరుగుల తొందరలో మరిచిపోయిఉంటారు ! పరిగెత్తలేని గుర్రాలకు గుగ్గిళ్లూ నీరూ పెట్టకపోతే మాత్రం అడిగేదెవ్వరు.

            నాలుక తడియా రింది. కళ్ళు మళ్ళి మూతలు పడ్డాయి. మెలుకువ వచ్చినప్పుడు కొంత చల్లగా ఉన్నటు తోచింది. టైం తెలుసుకోవాలని గోడ గడియారం వైపు చూశాను .గడియారంలోని ముళ్ళు కదలటం లేదు ! మెల్లగా కదలి కిటికీ రెక్కలు తీశాను. చల్లని గాలి ముఖాన్ని తాకింది.

                పరిగెత్తి అలసిపోయిన సూర్యుని గుర్రాలు కక్కిన నురుగు, నెత్తురు పచ్చిమాన పడివుంది. ఆనాటి రేసు ముగిసినట్టుంది. గెలిచిన గుర్రాలు యజమాన్యం వారి మన్నెనలు పొందినందువల్ల, వెలిగే ముఖాలతో ,తిరుగుతున్నాయి. గెలవని గుర్రాలు వేలాడే పాలిపోయిన ముఖాలతో అక్కడక్కడ తచ్చాడుతున్నాయి. భవిష్యత్తులోని పరుగుల పందెం గురించి తెలియని పసిగుర్రాలు గంతులు వేసి ఆడుకుంటున్నాయి.

                     ముసలి గుర్రాల బ్రతుకుకి స్వస్తి పలకటానికి, తుపాకి సిద్దం చేసుకుంటున్నాడు. గుర్రాల ప్రదర్శనకి బాధ్యత వహించేవాడు. అప్రయత్నంగా నా చేతులు గోడ మీద ఉన్న తుపాకి మీదకి వెళ్లింది. తుపాకి తీసి ఒడిలో పెట్టుకుని దాన్ని ఆప్యాయంగా తడిమాను. ట్రిగర్‌ నొక్కి చూశాను, పని చేస్తోంది! ఈ తుపాకిని లాగేసుకోవటానికి ఎంత ప్రయత్నం చేశాడు అబ్బాయి ! నేను దీన్ని వదులుతానా! మరోసారి తలుపు వైపు చూశాను... అన్నమూ నీరు కనబడలేదు. తుపాకిని ఒడిలో పెట్టుకొని కూర్చున్నాను.

మెల్లగా తలుపు తెరిచినటైంది. పిల్లిలా అడుగులు వేసి లోపలకు వచ్చాడు అబ్బాయి. నా వద్దకి వచ్చి తుపాకి మీద చేయి వేసాడుతుపాకి లాగేసుకోవడానికి ప్రయత్నం చేశాడు. నేను వదులుతానా - కలియబడ్డాను. తుపాకి పేలింది. ఉలిక్కిపడి కళ్ళు తెరిచాను. అబ్బాయి కనబడలేదు... గది తలుపు వేసే ఉంది ! గడినిండా వెన్నెల ! ప్రపంచమంతా ప్రశాంతంగా ఉంది. రేపటి పరుగు కోసం తయారాయే గుర్రాలు విశ్రాంతి తీసుకుండున్నాయి.

 ముసలి గుర్రాలు, నాలా  మగత నిద్రలోనుంచి లేచి మూలుగుతున్నాయి. ప్రాణవిముక్తి కలిగించే తూటా కోసం ఎదురు చూస్తున్నాయి. ఆశగా తలుపు వైపు చూశాను.. తలుపు తెరిచినట్టు లేదు. రేస్కార్సు చూస్తూ కూర్చున్నాను. రేస్కార్సులో తుపాకి పేలిన శబ్దం...గుర్రాల రోదనలు...

నా చేతులు అప్రయత్నంగానే తుపాకి అందుకుంది .ట్రిగర్‌ నోక్కాను తుపాకి పేలలేదు. అప్పుడు గుర్తుకు వచ్చింది, అబ్బాయి తుపాకీలోని తూటా తీసి పారేశాడనేది! విసుగుగా తుపాకిని విసిరిపారేశాను. మంచం మీద వాలి ఒకవైపు తిరిగి పడుకున్నాను. అప్పుడు కనబడింది, గోడ మీద మా మనవ్పుడు ఫోటో వాడు నన్ను చూసి ఆప్యాయంగా నవ్వుతున్నాడు ! వాడి నవ్వుని కాపాడాలి! 

వాడినైనా ఈ రేస్కోర్సుకు దూరంగా ఉంచాలి !

అవును !నా పని ఇంకా ఉంది

                                                                                                                                    --- ఎల్‌ .ఆర్‌ స్వామి, 

                                                                                                                                      సెల్‌ :9949075859.